-Δαιμόνιο, λοιπόν φίλοι μου αναγνώστες, είναι μια λέξη πολλαπλών χρήσεων όπως μια χύτρα ταχύτητας που γίνεται και τηγάνι για να διευκολύνει στη μαγειρική την οποία πυργοδέσποινα της κουζίνας.
Για να γίνουμε ωστόσο, και λίγο σοβαροί, ο συνάδελφος Αυστραλός ήξερε τι ακριβώς ρωτούσε. Προσπάθησα τότε να εμβαθύνω λέγοντας πως δαιμόνιο για μας τους Έλληνες σημαίνει εξαιρετική ιδιοφυΐα πχ. Δαιμόνιος στρατηγός που οδηγεί το στρατό του πάντα σε νίκες. Μα ναι, μου απάντησε, τότε πως εξηγείς τις συντάξεις μαϊμού που βγάλαμε εκατοντάδες Έλληνες στο Σίδνεϊ , είναι και αυτή η πράξη μέσα στο ελληνικό δαιμόνιο; Έμοιαζε σα να θέλει να μου βάλλει τρικλοποδιά. Ως «δαιμόνιος» Έλληνας, τότε επιστράτευσα νέο επιχείρημα κάνοντας χρήση την πολλαπλή έννοια της λέξης. Ναι του είπα, αλλά, η λέξη σημαίνει επίσης και πνεύμα πονηρίας, συμπλήρωσα, εσείς πάρτε το όπως θέλετε. Εκεί κάπου έληξε ο διάλογος γιατί ήταν η ώρα για το απογευματινό τσάι.
Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια, η Ελλάδα και εμείς οι Έλληνες περάσαμε από το βασίλειο της ψωροκώσταινας στην οικονομική ανάπτυξη με αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος και μπήκαμε στο κλαμπ των αναπτυσσόμενων χώρων. Στη δεκαετία του ογδόντα φέραμε την αλλαγή να διώξουμε την επάρατη δεξιά, για καλύτερες μέρες φυσικά.
Το ελληνικό δαιμόνιο ως εργαλείο για πάσα νόσο, δοκιμασμένο από τα χρόνια του πολυμήχανου Οδυσσέα και πολλών άλλων που ακολούθησαν τη συνταγή βρήκε ξανά τις καλύτερες μέρες του.
Οι πολιτικοί μας σαν τις μωρές παρθένες του Ευαγγελίου, και βέβαια στα χνάρια δαιμονικών αναζητήσεων πίστεψαν οι ίδιοι, έπεισαν όμως και εμάς το πόπολο, πως το κράτος που δανείζεται δεν έχει να χάσει τίποτα. Ξέχασαν, ή μάλλον καλύτερα, δεν ήθελαν να θυμηθούνε τα δεινά και τις ταπεινώσεις ημών των Ελλήνων με τις διαδοχικές χρεοκοπίες πριν, και μετά, τη σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους.
Όμως, επειδή η λέξη δαιμόνιο εκτείνεται και σε άλλες αρνητικές έννοιες όπως πχ. Τα κακά δαιμόνια ξεχάστηκε και αυτή η εκδοχή, γιατί πάνω από όλα προτεραιότητα είχε η καλοπέραση με τα δανεικά φυσικά. Για δύο-τρεις δεκαετίες μπήκαμε σε «κρουαζιερόπλοιο πολυτελείας», μεταλλαχτήκαμε σε ένα υβριδικό νέο είδος μπουρζουά, ζούσαμε το όνειρο της σοσιαλιστικής πανδαισίας. Για να εξασφαλίσουμε τη γρήγορη ένταξή μας στο Ευρώ στη συνταγή βάλαμε και μια μικρή δόση «δαιμόνιο» κομίζοντας στους Ευρωπαίους συνδαιτημόνες μας πειραγμένα στατιστικά στοιχεία (Greek Statistics).
- Μετά την αποκάλυψη της νοθευμένης συνταγής γίναμε πανευερωπαϊκά ανέκδοτο. Οι Ευρωπαίοι, εταίροι μας, με διάφορα ανέκδοτα που λένε μεταξύ τους, μας διακωμωδούν καταλλήλως. Ένας περίεργος στρουθοκαμηλισμός και μυωπική επιλογή της καλοπέρασης για το παρόν σε βάρος του μέλλοντος. Φαντασιωμένοι ιδεοληπτικά ότι με τα δανεικά καλοπερνάς, παραβλέψαμε τη σκληρή πραγματικότητα που ήταν μοιραίο ότι θα έρθει. Σήμερα το σίγουρο είναι ότι το «πλοίο της χαράς» έφτασε στο λιμάνι προορισμού, πρέπει να ξεμπαρκάρουμε και κάθε κατεργάρης στο πάγκο του. Η κρίση που ζούμε σήμερα με όλα τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα ξεσκέπασε τη χύτρα της φαυλότητας και βγήκαν στην επιφάνεια σημεία και τέρατα.
Ο γάμος μας με την ευρωπαϊκή Ένωση έγινε με συνοικέσιο που έκανε για τους Έλληνες ο Κων/νος Καραμανλής. Προίκα μας ήταν ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός. Μετά το μήνα του μέλιτος ήρθε η ώρα της αλήθειας. Καλός και άγιος είναι ο πολιτισμός αλλά το «ελληνικό δαιμόνιο» δεν μας έκανε και πολύ καιρό.
