Οι μαθητές των Δημοτικών Σχολείων του Καρπενησίου μας στέλνουν το πιο ελπιδοφόρο, διαχρονικό, επίκαιρο και απόλυτα εναρμονισμένο με το πνεύμα των Χριστουγέννων μήνυμα.Οι εορταστικές εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων Με Αναπηρία έδωσε την ευκαιρία στους μικρούς μαθητές της πόλης μας να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων αυτών. Τους έδωσε επίσης το έναυσμα να σκεφτούν, να κατανοήσουν και να εκφραστούν υπέρ των δικαιωμάτων, της αξιοπρέπειας και της δύναμης που διαθέτει η συγκεκριμένη ομάδα των συνανθρώπων μας.
Οι μαθητές ως το πιο πρόσφορο και γόνιμο έδαφος καλλιέργειας υψηλών αξιών και στάσεων, φαίνεται ότι έχουν να μας δώσουν καρπούς και τροφή για δικό μας προβληματισμό. Κατάφεραν με ένα απλό και άμεσο λόγο, κατανοητό από τον καθένα να αναδείξουν την υπέρτατη αξία της Ανθρώπινης συνύπαρξης.
O προβληματισμός που τους τέθηκε έπειτα από μια συλλογική δράση που είχαν τη χαρά να μοιραστούν όλα τα παιδιά με και χωρίς Αναπηρία είχε ως εξής:
«Θα θέλατε να είχατε στην παρέα σας ένα παιδί με ειδικές ανάγκες ; Τι θα είχε να προσφέρει εκείνο σε σας και τι εσείς σ΄ αυτό;»
Οι απόψεις των παιδιών φαίνονται να έχουν ως αφετηρία την παραδοχή του ΟΛΟΙ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΟΣΟ ΙΔΙΟΙ και την έκφραση της επιθυμίας να συνυπάρχουν δημιουργικά με τα παιδιά μικρών ή μεγάλων ιδιαιτεροτήτων ή ειδικών αναγκών.
Αναλυτικότερα παραθέτουμε κάποια από τα επιχειρήματα των παιδιών μας προκειμένου να υποστηρίξουν για ποιο λόγο θα επιθυμούσαν να έχουν στην παρέα τους κάποιο παιδί με Αναπηρία :
1.“Θα μου πρόσφερε θάρρος, αγάπη και σιγουριά η παρέα του μαζί μου. Θα μάθαινα να παλεύω κι εγώ για τους δικούς μου στόχους με το ίδιο πείσμα.»(Παναγιώτα, Γιώτα, Βασιλική, Αριστείδης).
2.«Επειδή είναι τόσο ξεχωριστό θα έχω να μάθω διαφορετικά πράγματα απ΄ αυτόν, που θα με βοηθήσουν να γίνω πιο ενδιαφέρων άνθρωπος». (Μιχάλης, Κωνσταντίνος)
3.«Θα μου έδινε δύναμη και ελπίδα για τη συνέχεια της ζωής θυμίζοντας κάθε φορά πως αξίζει να προσπαθούμε για το καλύτερο». (Μαριλένα)
4.«Θα ήμασταν περισσότερα παιδιά στο παιχνίδι και η χαρά ,τα γέλια και οι φωνές πιο δυνατές».( Μαργαρίτα, Γιώργος, Γιάννης, Ελένη)
5.«Θέλω να γίνω το πρότυπο για τους συνομηλίκους μου που η παρέα μου θα είναι τόσο ανοιχτή και θα ΄χει χώρο για όλους». (Χρύσα, Γιάννης)
6.Θα βοηθούσα κι εγώ με τους συμμαθητές μου, που έχουμε τόσο πείσμα και αγάπη, όπως και οι δάσκαλοί μας να γίνουν καλύτεροι σε αυτό που κάνουν. (Νεκταρία, Δημήτρης)
7.Θα προσπαθούσα να πείσω τους μεγάλους και ιδιαίτερα όσους αποφασίζουν για τη ζωή μας ότι όλα τα παιδιά έχουν ίσα δικαιώματα. (Κατερίνα, Μαρία)
8.Θα ένιωθα μεγάλη περηφάνια που είναι φίλος μου ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, αφού για μένα όλα τα παιδιά αυτά είναι Ήρωες. (Σωτηρία)
Οι μαθητές δίνουν ένα μεγάλο μήνυμα. Η Διαφορετικότητα μας ενώνει με το συνάνθρωπό μας. Δεν αποτελεί εμπόδιο για δραστηριοποίηση και ανάπτυξη χρηστικών Δεξιοτήτων. Αυτό που έχει σημασία είναι η στάση της κοινωνίας, η οπτική γωνία που αντιμετωπίζουμε τη Διαφορετικότητα.
Αυτό είναι το βασικό στοιχείο που αξιοποιεί ο δάσκαλος στην ομάδα. Έχει τη δυνατότητα μέσα από διαδικασίες ομαδικές ή ατομικές βιωματικού χαρακτήρα να προσδιοριστεί και να καθιερωθεί η θέση κάθε μέλους.
Αποδοχή σημαίνει αναγνώριση της μοναδικότητας του άλλου, της αυτονομίας του, των δυνατοτήτων του. Αναγνώριση των δικαιωμάτων του στη γνώση (όχι απαραίτητα σχολική) και την εκπαιδευτική διαδικασία.
Ας ακούσουμε λοιπόν και ας προβληματιστούμε εμείς αυτή τη φορά από τα μηνύματα που μας στέλνουν τα παιδιά.
Τόσο η εκπαιδευτική κοινότητα, όσο και κατ΄ επέκταση η κοινωνία θα πρέπει να αφουγκράζεται τις ανησυχίες και τις απόψεις των παιδιών. Παιδιών που όπως διαφαίνεται είναι σε θέση να χτίζουν σε πιο γερά θεμέλια τις σχέσεις τους, αδέσμευτοι από προκαταλήψεις και στερεότυπα. Λόγοι που χρόνια έκαναν ανθρώπους με μικρές ή μεγάλες ιδιαιτερότητες να αισθάνονται άβολα και ένοχα γι αυτό που είναι με αποτέλεσμα να περιθωριοποιούνται.
ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ
ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΣΟΥΛΙΩΤΗ ΕΛΕΝΗ
