Παραπέμπει στη γνωστή λαϊκή παροιμία «Να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι».
Η οικονομική κρίση πέρα από το ότι είναι κρίση του καπιταλιστικού πολιτικού συστήματος, στη χώρα μας παίρνει ιδιαίτερα δραματικά χαρακτηριστικά λόγω της διαφθοράς που εξέθρεψαν και γιγάντωσαν τα κόμματα που διακυβέρνησαν τη χώρα και συνεχίζουν ακόμα να την κυβερνούν για να ολοκληρώσουν την καταστροφή που ονομάζουν σωτηρία.
Οι δήμαρχοι που έστειλαν την επιστολή και παρουσιάζονται σαν προστάτες των φτωχών, είναι οι στυλοβάτες της πολιτικής που αναπαράγει τη φτώχεια και την απόγνωση, ενώ η πρόταση τους είναι σε συνεννόηση με την κυβέρνηση, μετά τους θανάτους των τελευταίων ημερών από μαγκάλια και πυρκαγιές. Απαιτείται πολύ θράσος από όλους αυτούς να παρουσιάζονται σαν προστάτες και πολύ αφέλεια από τα θύματα της πολιτικής τους να τους πιστεύουν και να τους βλέπουν για σωτήρες.
Οι επικοινωνιολόγοι και τα δουλοκάναλα της διαπλοκής που ανέλαβαν εργολαβικά την προβολή του κ. Μπακογιάννη, δεν είναι ικανά να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι είναι ένα από τα μοσχαναθρεμμένα παιδιά του πολιτικού συστήματος και της οικογενειοκρατίας που ρήμαζε τη χώρα για δεκαετίες και συνεχίζει. Αυτοί μας έφτασαν εδώ που βρισκόμαστε και ας μας παραδίδει σήμερα σαν δήμαρχος ο κ. Μπακογιάννης, μαθήματα υποτιθέμενης ανεξαρτησίας από τα κόμματα που υπηρετεί η τον υπηρετούν, αυτός ξέρει. Όσο για τις πόρτες των υπουργείων που είναι και παραμένουν πάντα ανοιχτές για τον κ. Μπακογιάννη, απλά επιβεβαιώνουν πόσο δικός τους είναι και πόσο συνυπεύθυνος. Τα ίδια ισχύουν και για το Δήμο Αγράφων και όσους πονηρούτσικα δηλώνουν ανεξάρτητοι, αλλά στηρίζουν με συνέπεια την κυβέρνηση. Ανεξάρτητοι από τι; Από πολιτικές που ισοπεδώνουν την κοινωνία και τους δημότες τους; Τότε δεν είναι δήμαρχοι, αλλά συνυπεύθυνοι και συνένοχοι κομματάρχες της συγκυβέρνησης. Εμείς νομίζουμε ότι πρέπει να δηλώνουν και να αποδεικνύουν ότι είναι βαθειά εξαρτημένοι, εξαρτημένοι όμως από το καθήκον να συμπαραταχτούν με την κοινωνία που εκπροσωπούν και να πρωτοστατούν στην ανατροπή των πολιτικών της καταστροφής. Ξέρουν όλοι αυτοί ότι στους δύο Δήμους της Ευρυτανίας έγιναν πάνω από 300 διακοπές ρεύματος, με ότι μπορεί να σημαίνουν για τη ζωή και την ασφάλεια των συμπατριωτών μας;
Η πρόσβαση των πολιτών στην υγεία, στο ηλ. ρεύμα, στο νερό είναι κοινωνικά αγαθά και δικαιώματα που συνδέονται με τη ζωή τους και το δικαίωμα στη ζωή δεν παραχωρείται από κανένα κ. Μπακογιάννη και τους ομοίους του, δεν είναι εμπορεύματα για να παραδοθούν στους ιδιώτες, που όλοι αυτοί ονομάζουν επενδυτές. Μπορούν να πείσουν κανέναν οτι αν πουληθεί η ΔΕΗ θα έχει φθηνότερο ρεύμα ο πολίτης; ή ότι δεν θα πάθουμε τα ίδια με τα διόδια των άφτιαχτων αυτοκινητοδρόμων, που υπερδιπλασιάστηκαν πληρώνοντας και αποζημίωση από πάνω γιατί δεν βγάζουν τα λεφτά που θέλουν, λόγω της μειωμένης κυκλοφορίας, σαν αποτέλεσμα της κρίσης;
Εναντιωνόμαστε στους γιάπηδες της πολιτικής και σε όσους λειτουργούν σαν εντολοδόχοι των ιδιωτικών συμφερόντων και της τρόικας.
Όσο ακόμα θα ανεχόμαστε να μας κυβερνούν πρίγκιπες και πορφυρογέννητοι, ταγμένοι εκπρόσωποι των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, που μας κοροϊδεύουν με ανάλογες στημένες πρωτοβουλίες και εξακολουθούμε να βλέπουμε σαν σωτήρες αυτούς που μας οδηγούν στην εξαθλίωση, δεν υπάρχει ελπίδα. Αυτοί χρειάζονται την ψήφο μας για να μπορούν να γίνονται δήμαρχοι (ενδεχομένως και Περιφερειάρχες αν οι δημοσκοπήσεις δείξουν έλλειψη ρίσκου), βουλευτές, υπουργοί, κυβέρνηση.
Όλοι αυτοί που ζουν στις πολυτελείς βίλες με τις θερμαινόμενες πισίνες μην περιμένουμε να σκεφτούν όσους δεν μπορούν να πληρώσουν το ηλ. ρεύμα και πεθαίνουν προσπαθώντας να ζεσταθούν στο μαγκάλι . Θα εξακολουθούν να μας βλέπουν σαν τα υποζύγια που θα πρέπει να τους κουβαλάμε στην πλάτη. Μας αντιμετωπίζουν σαν τα κατοικίδια που στο μεγάλο φαγοπότι της τραπεζαρίας τους, μας πετούν και κανένα κοκαλάκι, με ρουσφέτια που κάνουν πως τα καταγγέλλουν και πρωτοβουλίες σαν αυτή των δημάρχων για τα νοικοκυριά με το κομμένο ρεύμα η με τα συσσίτια από τα ληγμένα των «χορηγών» τους. Εκμεταλλευόμενοι την κρίση, έκαναν εμάς φτωχότερους για να γίνουν αυτοί πλουσιότεροι και να το παίζουν και «φιλάνθρωποι». Αυτοί κατάντησαν άπορους και άστεγους ανθρώπους που μέχρι χτες ήταν νοικοκύρηδες. Οι δήμαρχοι «προστάτες» των φτωχών δεν έχουν να μας πουν τίποτα για τους πλειστηριασμούς των σπιτιών, εξακολουθούν όμως να στηρίζουν τις κυβερνητικές πολιτικές της καταστροφής και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν και αναπαράγουν τη φτώχεια. Πόσο ακόμα θα τους ανεχόμαστε; ή ακόμα χειρότερα πόσο θα τους αναγορεύουμε προστάτες;
Μόνη ελπίδα στην τραγωδία των απελπισμένων είναι να σπάσουμε τα δεσμά της υποτέλειας, να ανακαλύψουμε ξανά την αλληλεγγύη, την αλληλοϋποστήριξη και την δημιουργία ενός κινήματος αντίστασης στην καταστροφή, Να ξεπεράσουμε την μοιρολατρία και τη λογική του «σφάξε με Αγά μου ν’αγιάσω» ή «όλοι το ίδιο είναι», μια τέτοια παραδοχή οδηγεί αβίαστα στο συλλογισμό ότι αφού είναι όλοι ίδιοι, άρα, δεν χρειάζεται να αλλάξει τίποτα. Αυτό ακριβώς επιδιώκουν. Να στερήσουν την ελπίδα από το λαό μας και την προσδοκία μιας άλλης πολιτικής από μια αυριανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.
ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ,
ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ
