Θύματα της εξέλιξης της τεχνολογίας μεταξύ άλλων υπήρξαν και τα παλιά κουρδιστά, μεγάλα ξυπνητήρια τα οποία σχεδόν εξαφανίστηκαν μετά τη διάδοση των ηλεκτρονικών στην αρχή τέτοιων και εσχάτως υποκαταστάθηκαν εντελώς από τις κάθε είδους τηλεφωνικές πολυσυσκευές. Με λίγα λόγια, η ανάγκη της υπενθύμισης του χρόνου ή της προειδοποίησης, είναι ένα τμήμα της διαρκώς εξελισσόμενης τεχνολογίας που τοποθετείται σε κάθε σχεδόν μηχάνημα ανεξάρτητα αν αυτή είναι χρήσιμη ή όχι.Τα παλιά ξυπνητήρια ήταν κάποιες συσκευές οι οποίες μπορούμε να πούμε πως ήταν κάτι σαν τα έπιπλα του σπιτιού και ανάλογα την αντοχή και την ποιότητά τους δούλευαν αρκετά χρόνια ενώ σε περίπτωση που πάθαιναν κάτι, υπήρχε και ειδικοί τεχνίτες που τα επισκεύαζαν. Έρχονταν δεν σε καθημερινή επαφή με κάποια από τα μέλη της οικογένειας, ιδιαίτερα από τη μητέρα που συνήθως ήταν αυτή που φρόντιζε να ξυπνάει ο πατέρας το πρωί για να πάει στη δουλειά και τα παιδιά να είναι έτοιμα στην ώρα τους για το σχολείο ή άλλες υποχρεώσεις. Το κούρντισμα εν ολίγοις, ήταν μια πράξη που γίνονταν καθημερινά πριν από τον βραδινό ύπνο ενώ οι περιπτώσεις που το ξεχνούσαν ήταν αρκετό να χαλάσει ολόκληρη την επόμενη ημέρα.
Δεν ξεχνά κανείς ότι ο ήχος του ξυπνητηριού το πρωί ήταν και παραμένει ένας εφιάλτης για όλους. Η διαφορά του δε με των παλιών ρολογιών με τα σύγχρονα είναι στον ήχο: τσίγκινος, βαρύς και με σύντομη διάρκεια εκείνων, οξύς, εντεινόμενος και διαρκώς επαναλαμβανόμενος των σημερινών. Χώρια δε που λόγω της τεχνολογίας, η διαχείριση του χρόνου έχει υπεισέλθει ως μηχανισμός σε κάθε σχεδόν εργαλείο που χρησιμοποιεί ο σύγχρονος άνθρωπος. Από την θερμοστάτη τους κουζίνας για παράδειγμα ως τη χρήση του ασύρματου δικτύου…
Όλα αυτά μοιάζει να ελαφρώνουν ή όπως λένε ορισμένοι οπαδοί της τεχνοκρατίας να βελτιώνουν τη ζωή του ανθρώπου αλλά πιστεύω πως δεν είναι παρά μια πτυχή της προπαγάνδας για τη «σωστή» διαχείριση του χρόνου η οποία δεν χωρά υπεκφυγές καθώς το μοναδικό ρολόγι – ξυπνητήρι που υπήρχε κάποτε στο σπίτι έχει σήμερα αντικατασταθεί από καμιά δεκαριά φορητά εργαλεία που μπορούν να μετρούν και το χρόνο, χώρια εκείνα που είναι ενσωματωμένα στις ποικίλες συσκευές που χρησιμοποιούμε καθημερινά στο σπίτι.
Γι’ αυτό λοιπόν μη μας φανεί παράξενο, αν δούμε στο Μοναστηράκι, να πουλάνε, και τα καταστήματα ρολόγια αντίκες που είναι κάπως ακριβά αλλά και την Κυριακή οι ρακοσυλλέκτες στα πεζοδρόμια σωρούς από παλιά ρολόγια της σειράς ή της οκάς που έλεγαν κάποτε και από τα οποία, ελάχιστα είναι αυτά που δουλεύουν ή μπορεί να δουλέψουν σαν επισκευαστούν και γίνονται ανάρπαστα γιατί απλά θυμίζουν την παλιά καλή σχέση με το χρόνο, τότε που μπορούσες με ένα τέχνασμα ή λίγη αμέλεια, να τον κοροϊδέψεις και να τον κλέψεις ακόμη.
